جواب صفحه ۴۱ نگارش نهم - همیار آموزش

نگارش نهم صفحه ۴۱
/ درس سوم نگارش نهم/ در این بخش از همیار پاسخ صفحه ۴۱ نگارش کلاس نهم را قرار داده ایم؛ دانش‌آموزان میتوانند با استفاده از این بخش مهارت‌های نوشتاری خود را بهبود ببخشند.

جواب فعالیت صفحه ۴۱ نگارش نهم

◈◈ موضوعی را به دلخواه انتخاب کنید؛ یک بار به زبان «عادی» و بار دیگر به زبان «ادبی» درباره آن بنویسید.
(ما برای شما چند موضوع زیبا در همیار آماده کرده‌ایم. از یکی موارد زیر استفاده کنید.)

نوشته عادی:
روزی به همراه خانواده به دامان طبیعت رفتیم. خانواده ما بسیار خوشحال بود. به کنار رودخانه زیبایی رفتیم و در آنجا صدای گنجشک­ها و آب چقدر لذت بخش بود. من در کنار درختان قدم می­زدم تا اینکه به رودخانه رسیدم.
صدای آب من را وسوسه کرد تا پای خود را در آن بگذارم. درست آن موقع که پای خود را در آب گذاشتم تمام وجودم را خوشحالی فرا گرفت.
نوشته ادبی:
روزی با خانواده به دامان طبیعت گام نهادم. طبیعت با ارزش ترین گوهر یکتای آدمی است. آدمی همواره باید کوشا و نگهدار درختان و رودخانه­ های باشکوه باشد. در دل جنگل گام می­نهادم تا به رودخانه ه­ای زلال رسیدم چقدر صدای آب چون موسیقی دل­ انگیزی زیبا بود. پاهای خود را در آب یخ نهادم. درست همان لحظه بود که اوج زیبای خدای را احساس کردم

منبع: درس سوم نگارش نهم

زمستان
متن معمولی:  
من زمستان رو خیلی دوس دارم. هوا سرد میشه، برف یا بارون میباره، رفت و آمد سخت میشه اما همینجور که میدونم فصل زمستان هم مثل بقیه فصل ها نشانه ای از بزرگی خداست، آرامش میده به من.
وقتی زمستان میاد، هوا کلی صاف و پاک میشه. وقتی ابرها نیستن، ستاره ها توی شب برق میزنن و بهترین وقت واسه دیدن سیاره ها، ستاره ها و صور فلکی دیگه ست. بعضی ها بهار و تابستون رو دوست دارن و پاییز و زمستان رو خوششون نمیاد. ولی برام هر فصل نشونه ای از شاهکار طبیعت و آفریننده اش هستش. این طبیعت گوشه ای از قدرت خدای بزرگ است. پس خیلی خوبه که ما تو هر فصل با یه نگاه قدرشناس، لذت زیادی از زیبایی های اون ببریم.
متن ادبی:
من فصلی رو که زمین لباس سفید خودشو به تن میکنه دوست دارم. تو این فصل سنگ ها از سرما می لرزن و اشک شوق ابر ها مثل گلوله های آبی روی زمین می بارن و رفت و آمدو سخت میکنن. همه اینا نشون میده وجود آفریننده ی هستی لا ینتهاست.فصل سفید میاد و تاریکی ها رو از هوا محو میکنه. وقتی ابرها نبینیم، آسمان مثل چلچراغی روشن میشه. بعضی ها از فصلی که درختان موهای بلند و سرسبز دارن خوششون میاد، بعضی ها هم فصل خواب درختان رو دوست دارن.بازهم همه ی اینا نشونه هایی هستن از آفریننده ای ماهر و زبردست که این تصاویر رو به تابلوی طبیعت کشیده. پس چه خوب است که با چشم دل به این اثر زیبای خداوند نگاه کنیم و از ان لذت ببریم.

کتاب:
متن معمولی:
خواندن کتاب یه جور ورزش برا مغزته! حافظه رو قوی تر می‌کنه و وقت آزادمونو پر نمی‌کنه. کتاب راه درست رو نشون میده و از گمراهی هامون جلوگیری می‌کنه. پس باید بهش احترام بزاریم مثل یه دوست خوب و همیشه مراقبت کنیم.
  متن ادبی:
دوست عزیزم، یار همیشگی، تو که در تاریکی و نادانی ها، نور را برای من روشن می‌کنی، راه راست را نشان می‌دهی و از گمراهی‌هایم پرهیز می کنی. تو کتاب، با دانش خود، قدرت خلاقیت، اعتماد به نفس و آرامش مرا افزایش می‌دهی. همیشه پیش من بمان، در سختی‌ها پشتیبان من باش، مانند کوهی سرسخت!

طبیعت:  
متن معمولی:
دیروز با خانواده رفتیم یه جایی سرسبز و زیبا. خیلی خوشحال بودیم. کنار یه رودخانه نشسته بودیم، صدای گنجشک ها و آب چقدر آهنگ داشت! من میرفتم تو جنگل، تا رسیدم به رودخانه، صداش منو وسوسه کرد که پاهامو بشورم. دقیقا وقتی پامو گذاشتم تو آب، همه بدنم پر از خوشحالی شد.
متن ادبی:
به دامان طبیعت گام نهادم، همراه با خانواده‌ی عزیزم. طبیعت، گوهر ارزشمند هر انسانی است. باید همیشه مراقب درختان و رودخانه‌هایش باشیم. در دل جنگل قدم می زدم تا به رودخانه‌ای زلال رسیدم. صدای آب، مانند موسیقی دل‌انگیزی بود که جان را نوازش می‌کرد. پاهایم را در آب خنک نهادم، آن لحظه ای بود که اوج زیبایی و رحمت خدا را احساس کردم.