معنی شعر صبح ستاره باران فارسی دوازدهم ✔ صفحه ۵۷ - همیار آموزش

آرایه های ادبی صبح ستاره باران فارسی دوازدهم

معنی فارسی دوازدهم  / شعرخوانی: صبح ستاره باران

معنی:
ای کسی که مهربانی ات از مهربانی و لطافت باران با برگ درخت بیشتر است، تو مانند انعکاس نور ستاره در آب جویبار هستی.
قلمرو زبانی:
جویبار: جوی بزرگی که از جوی های کوچک تشکیل میشود
مهربان: واژه دو تلفّظی
بیت: دو جمله
مهربان تر: نقش مسند.
قلمرو ادبی:
برگ: نماد لطافت
برگ مهربان باشد – بوسه های باران – بیداری ستاره – چشم جویباران: تشخیص و استعاره
تو مثل برگ هستی و حتّی از آن مهربان تری: تشبیه
واج آرایی «ر»
بیداری با چشم – باران با جویباران – بوسه با مهربانی: تناسب
باران: نماد پاکی و مهربانی
جویبار: مجاز از آب جویبار
مصراع اوّل: کنایه از بسیار مهربان بودن معشوق
ستاره: استعاره از اشک
جویباران: استعاره از عاشقان.

معنی:
نگاه تو مثل آیینهای است که زیبایی صبح و ساحل را منعکس میکند و لبخندی که گاهی بر لب داری، مانند صبح پُرستاره است.
قلمرو زبانی: «-َت» در هر دو مصراع: نقش مضاف الیه (نگاهِ تو – گاهگاهِ تو)
بیت: دو جمله
نقش صبح به ترتیب: مضاف الیه – مسند.
قلمرو ادبی:
آیینه نگاه – نگاه تو مانند پیوند صبح و ساحل – لبخند تو مثل صبح ستاره باران: تشبیه
صبح: آرایه تکرار
ستاره: استعاره از دندان
صبح: نماد روشنایی و امیدبخشی
ستاره باران: استعاره درون واژه ای (ستاره مانند برف یا باران میبارد)
نگاه و لبخند: مراعات نظیر (تناسب).

معنی:
ای یار! برگرد که در آرزوی تو، سکوت دیوانهوار من، سنگ کوهساران را وادار به فریاد کردهاست.
قلمرو زبانی:
بازآ: برگرد
هوا: آرزو، میل
جنون: دیوانگی
«-َت» در هوایت و «-َم» در جنونم: هر دو نقش مضاف الیه
بیت: دو جمله.
قلمرو ادبی:
خاموشی، از سنگ ها فریاد برانگیزد: تناقض و اغراق
سنگ ها فریاد برآرند: تشخیص و استعاره
خاموشی و فریاد: تضاد
فریاد برانگیختن: کنایه از دردمند ساختن
سنگ و کوهسار: مراعات نظیر
واج آرایی مصوّت بلند «ا»
هوا: ایهام: ۱.آرزو  ۲. هوا و عشق

معنی:
ای معشوق! (آب جاری) از سایه درخت و امکانات زندگی گریزان نباش؛ زیرا افراد بیشماری مثل تو فرصت باهم بودن را از دست دادند
قلمرو زبانی:
مگریز: فرار نکن
فرصت از کف دادن: بیهوده سپری کردن
بی شماران: افراد بی شمار
بیت: سه جمله
بی شماران: نقش نهاد.
قلمرو ادبی:
ای جویبار جاری: تشخیص و استعاره (استعاره از معشوق)
کف: مجاز از دست
سایه برگ: استعاره از شاعر یا عاشق و امکانات
چیزی را از کف دادن: کنایه از محروم ماندن از آن چیز
کف: ایهام تناسب: ۱ .دست و قدرت ۲.حباب روی آب (با جویبار تناسب دارد)

معنی:
گفتی: به مرور زمان عشق و علاقه ای در دلم به وجود آمده و من گفتم: عشق را حتّی با گذر زمان نیز نمیتوان از دل بیرون کرد.
قلمرو زبانی:
روزگاران: واژه دو تلفّظی
بیت: چهار جمله
مهر: نقش نهاد
مهر در جمله چهارم به قرینه لفظی حذف شده و نقش مفعول دارد.
قلمرو ادبی:
روزگاران: آرایه تکرار
مهر بر دل نشستن: کنایه از عاشق شدن
آوردن بخشی از غزل سعدی داخل گیومه: تضمین شعر سعدی.

معنی:
قبل از من و تو افراد بسیاری بودند که در زندگی خود یادگارهای فراوانی به وجود آوردند.
قلمرو زبانی:
بسیار: افراد بسیاری
نقش بستند: نقاشی کردند، نوشتند
بیت: دو جمله
دیوار: نقش متمّم
یادگاران: نقش مفعول و واژه دو تلفّظی.
قلمرو ادبی:
دیوار زندگی: اضافه استعاری یا تشبیهی
نقش و دیوار: تناسب
نقش بستن: کنایه از زیبا کردن و به وجود آوردن.

معنی:
سخن عشق و محبّت من و تو، بعد از ما تا زمانی که روزگار باقی است و تا زندگی جریان دارد (همیشه) خواهد ماند.
قلمرو زبانی:
وین: مخفّف و این
*نغمه: نوا، ترانه، سرود
مانَد: می مانَد
بیت: دو جمله
نغمه و آواز: نقش نهاد
باقی: نقش مسند.
قلمرو ادبی:
نغمه محبّت: اضافه تشبیهی
مصراع دوّم: کنایه از همیشه
نغمه و آواز – باد و باران: تناسب
آوازِ باد و باران: تشخیص و استعاره.