معنی درس هفتم فارسی دهم (جمال و کمال) + کلمات و آرایه ها - همیار آموزش

معنی فارسی دهم / درس هفتم:
جمال و کمال

صفحه ۵۱ فارسی دهم 👇

🔹 بدان که قرآن مانند است به بهشت جاودان در بهشت از هزار گونه نعمت است و در قرآن از هزار گونه پند و حکمت است.
و مثل قرآن، مثل آب است روان، در آب، حیات تنها بود و در قرآن حیات دلها بود.
صفحه ۵۲ فارسی دهم 👇
ای دوست، درمان کار خود کن و اگر معاملت می کنی، با حق کن.
در قرآن، قصه ها بسیار است و لکن قصه یوسف (ع) نیکوترین قصه هاست.
این قصه، از عجیب ترین قصه هاست زیرا که درمیان دو ضد جمع بود: هم فرقت بود و هم وصلت هم محنت بود، هم شادی
هم راحت بود، هم آفت هم وفا بود، هم جفا در بدایت بند و چاه بود، در نهای تخت و گاه بود پس چون در او این چندین
اندوه و طرب بود، در نهاد خود شگفت و عجب بود.
قلمرو زبانی:
فرقت : دوری ، جدایی
وصلت: پیوستگی
محنت: رنچ (جمع من)
آفت: رنچ و سختی
بدایت: آغاز و اول هر چیز
گاه: تخت شاهی، مسند
طرب: شادی

🔹 گفته اند «نیکوترین»، از بهر آن بود که یوسف صدیق وفادار بود و یعقوب خون او را به صبر آموزگار بود، و زلیخا در عشق و درد او بی قرار بود، و اندوه و شادی در این قصه بسیار بود، و خبردهنده از او ملک جبار بود،
قلمرو زبانی:
جبار: از نامهای خداوند، مسلط

🔹 قصه حال یوسف را نیکو نه از حسن صورت او گفت، بلکه از حسن سیرت او گفت، زیرا که نیکو خو، بهتر هزار بار از نیکو رو. نبینی که یوسف را از روی نیکو، بند و زندان آمد و از خوی نیکو، امر و فرمان آمد؟ از روی نیکوش حبس و چاه آمد، و از خوی نیکوش تخت و گاه آمد.
قلمرو زبانی:
 سیرت: خلق و خو

🔹 پادشاه عالم خبر که داد در این قصه، از حسن سیرت او داد، نه از حسن صورت او داد، تا اگر نتوانی که صورت خود را چون صورت او گردانی، باری بتوانی که سیرت خود را چون سیرت او گردانی. آنکه گفتیم سیرتش نیکوترین سیرتها بود، از بهر آنکه در مقابله جفا، وفا کرد و در مقابله زشتی، آشتی کرد و در مقابله لئیمی، کریمی کرد. برادران بوسف، چون او را زیادت نعمت دیدند، و یعقوب را بدو میل و عنایت دیدند، آهنگ کید و مکر و عداوت کردند تا مگر او را هلاک کنند و عالم از آثار وجود او پاک کنند و تدبیر برادران برخلاف تقدیر رحمان آمد. ملک تعالی او را دولت بر دولت زیاد کرد و مملکت و نبوت، زیادت بر زیاد کرد، تا عالمیان بدانند که هرگز کید کایدان با خواست خداوند غیب دان برابر نیاید!
قلمرو زبانی :
لئیمی: پستی، فروایگی
کریمی : بخشندگی
عنایت : توجه کردن
آهنگ : قصد کردن
عداوت : دشمنی
تقدیرک : سرنوشت ، خواست
رحمان : صفت مخصوص خداوند
کید: مکر، حیله
کایدان : حیله گران